ป้วยร์ต้า

เธอดูดีในชุดสีเหลืองสดใส
เธออาจจะไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยที่สุดในชีวิตคุณ
ไม่ใช่ผู้หญิงที่ทำให้ผู้ชายทุกคนลุ่มหลง
แต่ดวงตากลมโตเป็นประกายนั้น สะกดโลกของผมทั้งใบ

เขาถามผมว่า เธอมีดีอะไรนักหนา
ผมทิ้งความเงียบแทนคำตอบให้กับคำถามนั้น
แม้จะหลายต่อหลายหนที่ตัดพ้อกับตัวเองว่า เพราะเราไม่ดีพอเราจึงต้องเจ็บปวด

แต่ประสบการณ์ก็สอนผมว่า ดีหรือไม่ดี มันเป็นแค่คำปลอบใจคนขี้แพ้

แต่ผมก็เป็นคนขี้แพ้คนนึง
แม้ชัยชนะที่หอมหวานอาจจะยังติดตรึงในความทรงจำ
แต่ใครๆก็รู้ว่า ชีวิตเราพ่ายแพ้มากมายเพื่อจะลิ้มรสชัยชนะได้เพียงชั่วอึดใจ

ผมยังจำได้ถึงวันแรกที่ผมบอกรักเธอ
มันเป็นคืนที่เงียบเหงา โลกทั้งใบแทบไร้สรรพเสียงใด
ข่าวนักฟุตบอลดาวรุ่งชื่อดังคนหนึ่งเสียชีวิตคาสนามดังไปทั่วทุกสื่อ
นักเตะทีมชาติสเปน นามว่า อันโตนิโอ ป้วยร์ต้า
นักฟุตบอลหนุ่มจากทีมเซบีย่า อนาคตไกลจนหลายคนคาดหมายว่าจะก้าวขึ้นมาเขย่าโลกลูกหนัง

แต่โชคชะตาเล่นตลก ป้วยร์ต้า ล้มลงในเกมการแข่งขันในค่ำคืนนั้น และสิ้นใจในเวลาถัดมาไม่นาน
ชีวิตเด็กหนุ่มที่งดงามจบสิ้นลงท่ามกลางความตื่นตะลึงของคนทั้งวงการ

ชีวิตมันแค่นี้เองจริงๆ มันเปราะบางเกินกว่าเราจะรู้ตัว
วันนึงมันก็ดับสิ้นไปง่ายดาย

หากวันนั้นป้วยร์ต้าไม่ตาย วันนี้เค้าจะเป็นเช่นไร ไม่มีใครตอบได้

ค่ำคืนที่อ้างว้าง หัวสมองสับสน หัวใจว้าวุ่น
ผมตัดสินใจที่จะบอกรักเธอ
แม้จะรู้ว่าตัวเองไม่อาจจะรับความเจ็บปวดที่อาจจะตามมาได้ไหว

เช้าวันนั้น เธอใส่ชุดสีเหลืองตัวนั้น ชุดที่เธอดูดีเสมอในสายตาผม

หลังป้วยร์ต้าสิ้นลมหายใจ ผมได้แต่ภาวนาว่า มิตรภาพดีๆที่เราเคยมีจะไม่จบสิ้นลงไปด้วย
แต่ผมก็ได้แค่ภาวนา…

หลายวันผ่านไป กลายเป็นเดือน กลายเป็นปี
ผมไม่เคยเห็นความทรงจำระหว่างเราตกหล่นหลงเหลืออยู่บ้างเลย
ทุกครั้งที่เราใกล้ ผมเห็นได้ชัดว่าเราอยู่บนโลกคนละใบ
โลกใบที่หันหลังให้กัน

แม้ความทรงจำจะตายจากไป
แต่วันนั้น ข้อความเหล่านั้น ความรู้สึกเหล่านั้น นักฟุตบอลหนุ่มอาภัพคนนั้น
คือสิ่งที่ผมจะจำตลอดไปจนลมหายใจสุดท้าย…