สามเรื่องตลกวันนี้

1.

ตื่นขึ้นมาด้วยความมึนเพราะนาฬิกาปลุก

ทำอย่างทุกครั้งที่ตื่นคือลุกมาเปิดเพลง  และเช็คอีเมล

วันที่เอื่อยเฉื่อยขนาดนี้ ใครจะคิดว่าจะได้เจอมุกตลกสุด ๆ ในเมลบ๊อกซ์

เป็นสิ่งที่กระชากผมกลับไปเมื่อ สามร้อยหกสิบวันที่แล้ว

 

15 กพ 2552

"โจ้ เราเลิกคุยกันเถอะ"

 

สามร้อยหกสิบวันผ่านไป ผู้หญิงคนนึงเลือกเขี่ยผมออกจากชีวิตเพราะคิดว่าผมเป็นมดแมลงที่น่ารำคาญในชีวิต

สามร้อยหกสิบวันผ่านไป ที่ทำให้ผมรู้สึกเสียดายมากว่า ความรักมันมีคุณค่าและงดงาม "ถ้า" เราไม่มอบให้มันผิดคน

สามร้อยหกสิบวันผ่านไป ที่ผมลบและบล็อคเอ็มเอสเอ็น เฟซบุค ทวิตเตอร์ เบอร์โทร และทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ออกไปหมดจากชีวิต

 

10 กพ 2553

"รบกวนตอบแบบสอบถามเพื่อวิทยานิพนธ์ด้วยค่าาาา‏"

 

คิดอะไรอยู่ ถึงส่งอีเมลขอความช่วยเหลือมาหาคนที่ตัวเองเลือกเขี่ยเขาออกจากชีวิต

ผมไม่ใช่ nice guy คนเดิมแล้ว

ผมเป็น nice asshole คนใหม่

มุกตลกหน้าด้าน ๆ ในอีเมลฉบับนี้ไม่ทำให้ผมขำแม้แต่แอะเดียว

อาจจะมีคนพร้อมตอบแบบสอบถามนี้เป็นร้อยเป็นพัน

แต่ผมไม่ใช่หนึ่งในนั้น

 

 

2.

สองวันก่อนผมเอาแว่นไปซ่อม เพราะสัปดาห์ที่แล้วโดนเตะบอลอัดจนเบี้ยว

ที่ผมต้องการคือ ช่วยดัดให้แว่นกลับมาบาลานซ์อีกครั้ง

สิ่งที่ร้านตัดแว่นทำคือ เขาดัดแว่นผมจนที่รองจมูกหักครึ่ง พนักงานขอโทษขอโพยผมเป็นการใหญ่ พร้อมออกใบรับของให้ว่าแว่นจะเสร็จภายในพรุ่งนี้บ่ายสี่

พรุ่งนี้ที่ว่าคือเมื่อวานของวันนี้ (ไม่งงนะครับ) ซึ่งผมติดภารกิจต้องไปคุมทีมฟุตบอลลงเตะฟุตบอลภายในของคณะ ทำให้ไม่ว่างไปรับแว่น (เตะเสร็จก็จะ 3 ทุ่มแล้ว)

วันนี้ผมจึงรีบรี่ไปร้านแว่นตอนบ่ายแก่ ๆ เพราะทนใส่แว่นสำรองมาจนปวดตาสุด ๆ แล้ว

ผลคือ พนักงานขอโทษขอโพยผมด้วยกิริยาที่แทบจะถอดแบบมาจากวันแรก พร้อมบอกผมว่าซ่อมไม่ทันจริง ๆ ให้ผมรอโทรศัพท์คอนเฟิร์มการมารับแว่นอีกที

รู้สึกจี๊ดขึ้นสมอง เหมือนโดนตบหน้า

แต่ก็ต้องยิ้มแห้ง ๆ และบอกว่าไม่เป็นไร รอได้ ไม่รีบ

แว่นสำรองทำให้ปวดตุบ ๆ ที่หลังหู และปวดตาอย่างบอกไม่ถูก (คงเพราะเลนส์มันเริ่มเสื่อมแล้ว)

เป็นเรื่องตลกที่ขำไม่ออกเรื่องที่สองของวัน

 

 

3.

"เค้าปฎิเสธกูครบ 3 ครั้งแล้วว่ะ"

"มึงชวนไป 3 ครั้งแล้วหรอวะ เฟลเหี้ย ๆ"

"เค้าชอบพูดกับกูว่า ช็อตนี้คะแนนติดลบไป 5 คะแนน อย่างโน้นอย่างนี้ แต่กูไม่เคยพูดกับเค้าแบบนั้นเลย"

"เป็นกูจะพูดกลับไปว่า ช็อตนี้คุณเหลือคะแนนไม่ถึงครึ่งแล้วนะ"

"ได้เวลาพวกเรากลับมาใช้ชีวิตปกติแล้วใช่มั้ย"

"ถูกว่ะสหาย"

"มิน่าหมอดูบอกว่าให้รอหลังวาเลนไทน์ไปก่อน เพราะกูไม่ถูกโฉลกกับวาเลนไทน์"

"ก่อนอื่นมึงเลิกอัพเอนทรี่ดาร์ค ๆ มองโลกหม่นซะก่อน ค่อยคิดจะทำอะไร"

"กูพยายามมา 3 ปีแล้ว แม่งยากกว่าการอั้นขี้ 2 วี้กซะอีก"

 

 

*หมายเหตุ มีทั้งเรื่องจริงและเรื่องแต่งผสมกันอยู่