บริโภคนิยม..นายคือเพื่อนรักของฉัน

 

 

ฉันอยากร่ำรวยเป็นเศรษฐี มีเงินเก็บกองเต็มแบงค์

ไม่ต้องแคร์ว่าจะฉลาดหรือจะมีบุคลิกดียังไง

ขอเสื้อผ้าเยอะ ๆ ยัดเต็มตู้

ขอเครื่องประดับหรู ๆ อัดเต็มเก๊ะ

แม็คบุ๊คโปรเครื่องจะแสนห้าก็ไม่หวั่น ขอมีมันครบทุกรุ่น

. . .

อยากรวยเร็วต้องรู้จักแก้ผ้าแบบหน้าไม่อาย

เหมือนดาราโชว์เต้าโชว์ส่วนเว้ากันเต็มเมือง

ไม่ว่าจะแก้ผ้าเผยอปากริมหาดแดดแรง

หรือจะแก้ในสตูดิโอหรูจัดแสงระดับโลก

ยิ่งแก้ ยิ่งอ้า เงินยิ่งไหลมาเทมา

ฮ่า ๆ ฉันนี่แหละ ผู้ชนะตัวจริง

. . .

จะไปสนทำไมว่าอะไรถูกอะไรผิด

ไม่ต้องไปสนด้วยซ้ำว่าตัวเองจะรู้สึกยังไง

ก็เรารู้กันอยู่แล้วนี่นากับสังคมทุกวันนี้

ยินดีต้อนรับสู่โลกบริโภคนิยม

. . .

ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับดารานำในทไวไลท์

แต่แม่ฉันเกิดจังหวัดไหน ฉันไม่สน

ฉันขอเอาตูดหย่อนบนรถที่แรงที่สุดบนถนน ไม่สนว่ารถติดแค่ไหน

จะทำศัลยกรรมให้สวยแบบเกาหลี

รักแร้ขาวอมชมพู ผมเป็นเงางามตามโธมัส ทอว์

โอ้ ชีวิตฉันช่างสมบูรณ์แบบเสียนี่กระไร

. . .

สังคมบริโภคนิยมเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคงเพราะคนอย่างฉัน

อย่ามาด่าถ้าฉันอยากได้ไอโฟน 4จี

ฉันไม่ผิด เพราะฉันถูกใส่โปรแกรมมาให้คลั่งไคล้สตีฟ จ๊อบส์

ฉันจะนอนฟังเพลงริมหาดแสงแดดส่อง

ฉันจะถ่ายรูปตัวเองอัพโหลดลงเฟซบุค

โอ้ ฉันนี่แหละ มนุษย์ผู้มีความสุขแท้จริง

. . .

สงครามบ้าบอ คนรบราฆ่าฟันทุกวัน ฉันไม่สน

ขอแค่ทีวียังฉายเรียลลิตี้โชว์วันละ 24 ชั่วโมงเหมือนเดิม

ฉันรู้ฉันไม่ใช่คนดีหรอก แต่คุณจะมาด่าว่าฉันเลวไม่ได้

โลกนี้สดใสไปหมด ถ้าน้ำหนักลดเดือนละ 4 กิโล

ว้าว..

*ดาลใจจากเพลง The Fear (Lily Allen)