i hope you’re not lonely, without me

ฉันนั่งลง ปลงและแปลกใจ
ใยใจเราร้อนเป็นไฟกับสิ่งที่เกินพอ
ใยเราปรารถนาเฝ้ารอสิ่งที่เกินไป
ตกเป็นทาสจิตใจ ด้วยความกระหายไม่รู้สิ้น

โอ้ สังคมเอ๋ย เจ้ามันบ้า
เจ้าคงมิเหว่ว้า หากมิมีข้าอยู่

เมื่อเราครอบครองมากเกินไป เราหลอกตัวเองว่าต้องการ
เมื่อเราปรารถนามากมหาศาล หัวใจก็เริ่มเจ็บปวด
ข้าต้องการบ้านหลังโตกว่าเดิม
เพราะเมื่อเราต้องการเพิ่มเติม ห้องเดิมช่างดูคับแคบ

โอ้ สังคมเอ๋ย เจ้ามันบ้า
เจ้าคงมิเหว่ว้า หากมิมีข้าอยู่
โอ้ สังคมเอ๋ย เจ้ามันบ้า
เจ้าคงมิเหว่ว้า หากข้ามิอยู่

มีความคิดมากมาย มากคือน้อย น้อยคือมาก
หากน้อยคือมาก ใยต้องไขว่คว้าจนเหนื่อยยาก
ยิ่งครอบครอง ยิ่งรู้สึกต่ำต้อย
เราปรารถนาเหลือเกินที่จะไปให้สูงที่สุด
แต่เราไม่มีวันทำได้..

โอ้ สังคมเอ๋ย เจ้ามันบ้า
เจ้าคงมิเหว่ว้า หากข้ามิอยู่
โอ้ สังคมเอ๋ย เจ้าเลือดเย็น
หากข้าต่างความเห็น เจ้าคงมิเป็นไร
โอ้ สังคมเอ๋ย เจ้ามันบ้า
เจ้าคงมิเหว่ว้า หากขาดข้าไปสักคน
หากขาดข้าไปแค่หนึ่งคน..